Er wortelt een blauwe boom in mij
hij verstrengelt ons bestaan
Zijn kruin kreunt zacht een requiem
voor hen die al zijn neergegaan
De terechtstelling van een diepblauw bos in mei
grijpt me met droefheid aan
Elke gevelde wordt tot echo van mijn harteklop
elk vallend blad verwerkt in een traan.
Woord en beeld door DagEnDauw
|
ontroerend
BeantwoordenVerwijderen