Stuurlui

Ik twijfel aan heel veel maar, dat de mens een afgedwaalde soort is, omdat degenen die leiden, "denken" dat ze de weg weten... of nog erger : doen alsof, daar twijfel ik nauwelijks aan.

- DagEnDauw -

De vader

Hij zit gehurkt aan de rand van de weg, ineengedoken, zijn hoofd licht naar voor gebogen. Tegen de druilregen en de wind in, tracht hij in de beschutting van zijn hand de vlam van de aansteker brandende te houden. Hij kijkt niet op als ik nader, beladen met de kerstgeschenkjes die ik net voor mijn ouders heb gekocht. Hij is diep  in gedachten verzonken.

De lucht is somber en grauw. Zijn wagen staat een eind verderop in de graskant geparkeerd. Op ons beiden na, is de weg verlaten.

Voorzichtig brengt hij de aansteker naar de grond, waar in het gras een kaarsje bij wat bloemen is neer geplant.

Vanop een fotootje lacht het gelaat van een blonde jongen van nog geen twintig jaar, schat ik, hem toe. Het lijkt alsof hij wil zeggen : "Wat fijn dat je ondanks dit weer, toch gekomen bent, vader."

Zacht sijpelt de regen langs het houten kruisje de aarde in.

Ik snak even naar adem terwijl ik hem voorbijfiets. 

Straks vieren wij met de hele familie feest.

Steer your way / Zoek je weg (Cohen vertaald door Dauw)

Zoek je weg, door de restanten

van het altaar en 't portaal.
Zoek je weg, doorheen de fabels
van de Schepping en de Val.
Zoek je weg, langs paleizen
die oprezen uit hun gracht;
jaar na jaar,
maand na maand,
dag na dag,
gedacht na gedacht.


Stuur je hart langsheen de Waarheid,
die gisteren nog bestond;
zoals fundamentele goedheid;
de Wijze Weg die je nog vond.
Stuur je hart, kostbare hart,
langs iedere vrouw die je hebt gepacht;
jaar na jaar,
maand na maand,
dag na dag,
gedacht na gedacht.


Stuur je Zelf door de pijn,
die veel echter is dan jij.
Die het kosmisch model verbrijzelde,
dat ons elk uitzicht ontzei.
En laat me nog niet heengaan,
ofschoon een God me daar verwacht;
jaar na jaar,
maand na maand,
dag na dag,
gedacht na gedacht.


Ze fluisteren; de verschopte stenen,
terwijl Calvariebergen wenen,
omdat Hij stierf om de mens te heiligen,
en wij sterven, ... zelfs voor niets.
Sla dus maar het "Mea Culpa",
dat je geheugen heeft gewist;
jaar na jaar,
maand na maand,
dag na dag,
gedacht na gedacht.


Zet koers, O mijn hart
- al verzoek ik, zonder recht -
naar die ene die een onmenselijke taak werdt opgelegd;
die het oordeel al voorzag
en weet dat hem de kogel wacht;
jaar na jaar,
maand na maand,
dag na dag,
gedacht na gedacht.


O, ze fluistren; de verschopte stenen,
terwijl Calvariebergen wenen,
omdat Hij stierf om de mens te heiligen
en wij, sterven zelfs voor niets.
Zeg dus maar het "Mea Culpa"
dat je zoetjesaan vergat;
jaar na jaar,
maand na maand,
dag na dag,
gedacht na gedacht.




Naar "Steer your way" geschreven door Leonard Cohen, voor zijn laatste C.D. "You want it darker". Vrij vertaald door DagEnDauw.