Dichter bij de zoete kerselaar

Narcissus poeticus odoratus* 




Vanochtend bij het eerste zonnelicht

heb ik ze aan jouw voet geborgen

en omzichtig toegedekt

met een woord van hoop voor de dag van morgen,

onder de zomen van je afgeworpen gewaad.



Met verwachtingsvolle vingers

woelend in de donkere grond -

ik kon haast voelen hoe jouw slaapogen naar me staarden-

tastte ik onderwijl naar de veilige spond

waar ze in alle rust nu aarden.



Vanochtend bij het eerste zonnelicht

kwam ik jouw rust verstoren

maar erg vond je dat denk ik niet

want zacht meende ik gegiechel te horen

toen ik tussen je tenen die voorjaarsbolletjes heb geplant;





nu-dromen-de-ijdeltuitjes-van-een-lente-die-gaat-komen

door DagEnDauw

* De dichtersnarcis


P.s. :Op een "dood moment", kan u steeds ingaan op mijn nieuwe uitdaging. ◄(klik om meer te lezen)