...
(klik op deze linken voor een blik onder de sluiertip)
♦ ♦ ♦
Gestrand op mijn zandbanken
vastgeboord in mijn weke sneeuwvlees
wierp jouw schip zijn gouden ankers uit.
Ik was zeker toen.
Maar straks ben je zeewaardig
en worden ze weer gelicht.
Rijten ze aan flarden,
sleuren herinneringen met zich mee
door spiegelbeelden waarin
mijn hele geest nog zweeft.
M’n glazen schervenhart
scheurt me door de keel
ontworteld wil het met je mee.
Laat je dragen door het water
dat uit mijn oogholten stroomt,
de enige zee die geen stormen kent.
Haar golven zijn zorgzame handen
en diep onder je ben ik het dal;
haar bodem die met eindeloos geduld wacht
tot deze oceaan van tranen opdrogen zal.
♦ ♦ ♦
Woorden en beeldbewerking : DagEnDauw
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Lieve bezoeker,
Krabbel hier maar uw gedacht neer.
Ik kan altijd iets bijleren.
Alvast bedankt en nog een prettige dag gewenst.
- Dauw -