Stuurlui

Ik twijfel aan heel veel maar, dat de mens een afgedwaalde soort is, omdat degenen die leiden, "denken" dat ze de weg weten... of nog erger : doen alsof, daar twijfel ik nauwelijks aan.

- DagEnDauw -

Voorbij de stilte

Laat ze niet liggen 

als ze zich voordoen

Kairos

 "While he 's easy to grasp as he approaches, once he passed by, the moment of action has likewise expired, and if neglected, it cannot be recovered" 

- Concerning 'Kairos' from 'Aesop fables' by Phaedrus (C 6th B.C.) -

♦

“Tak...tok...tak...tok…”, de raderen van de oude klok knabbelen met lange tanden aan de laatste uren van deze verstilde novembermorgen, terwijl de wijzers de ochtendlijke seconden als broodkruimels, onopgemerkt, richting middag vegen op het tafelblad van de tijd. Het huis is in diepe rust. Sporadisch kraakt ergens een boekenplank onder het gewicht van de papieren gedachten die hij dag in dag uit op zijn rug te torsen heeft, klinkt zacht gesis van een ergernis die achter de deurknop bleef hangen nadat één der bewoners voor zijn dagdagelijkse vertrek de voordeur achter zich sloot. De kussens op de sofa liggen onderuitgezakt, elk in een hoek tussen rug- en armleuning, nog uitgeteld van de vorige avond.

Zacht ruisen de speakers van de Cd-speler hun staat van paraatheid door de ether. Op wacht, als soldaten die zich onsterfelijk wanen, staan ze trots geposteerd in de twee meest strategische hoeken van de woonkamer, klaar om ook aan het eind van deze dag weer appèl te blazen. Even slaat in de keuken de motor van de koelkast aan, maar dan warrelt opnieuw de stilte, zacht als zijde binnen, en rolt zich over de meeste geluiden heen. Buiten landt een duivenpaartje op het terras en flitst enkele seconden later ijlings een zwarte vogel voorbij het vensterraam. Vanachter het muurtje wacht een lapjeskat geduldig het moment af dat allicht vandaag niet meer langs komt.

Zonnestralen vallen tussen de resterende boomblaadjes, door het vensterglas aan scherven op het tafelblad terwijl lichtvlekjes zich teder neervleien op de linkerwang van een mijmerende vrouw, die voorovergebogen zit boven een vel papier. Haar pen glijdt er gniffelend overheen en vormt krullen en gebogen lijnen, dartel opwippend van het witte oppervlak, om enkele millimeters verder weer neer te dalen en haar gedachtegolven in woordlijnen te registreren, op het ritme van de heersende stilte ... 
Tot ze aan het eind van het blad en de voormiddag is gekomen en vindt dat het nu wel lang genoeg geduurd heeft.

Ze krabbelt overeind en gauw nog “aardappelen”, “melk”, “eieren”, “ontbijtgranen” en “boontjes” op een gele post- it die ergens in haar buurt rondslingerde; legt vervolgens haar pen neer en staat op. De hoogste tijd om die twee stoorzenders van soldaten uit hun waan te halen. 

Ze loopt vastberaden op de kast af en schakelt hen in één handbeweging allebei uit, samen met de CD-speler. “Ziezo, de boeken toe” denkt ze, en gaat over tot de orde van de dag.

Terwijl ze het lijstje samenvouwt en in haar jaszak stopt, prevelt ze nauwelijks hoorbaar : “Nog gauw even deze boodschappen halen vóór de winkel sluit”. Een fluistering die na haar vertrek nog seconden lang blijft zweven tussen de in een zonnestraal gevangen stofjes en de allesoverheersende herfstrust van deze schitterende novembermorgen,  

- DagEnDauw -

Kattebelletje voor Kristien

Ach kindje,

Laat die emmerende meute toch links liggen.
Jij zorgde voor de sterfelijkheid van overmorgen
en schreef tenminste je boek ...


Groet je uit het hiernamaals

Je Herman.

Hahaa! Daar ben je al ...

                 Ik zat op jou te wachten

Waarmee?!?


Gewoon even het tekenpotlood aanklikken.


☺

DAUW DAAGT UIT OM TE TEKENEN

Blindschetsen Op de Minuut

Omdat ik vind dat er best wat meer getekend mag worden, heb ik besloten jullie uit te dagen met iedere woensdag een ander onderwerp. En neen, we gaan niet zomaar tekenen, maar "een blindschets op de minuut" maken. Iedereen mag meedoen, zelfs al vind je dat je niet kàn tekenen. We doen het tenslotte vooral voor de lol en ga er maar gerust vanuit "oefening baart kunst".

Wil je meteen aan de slag?

Klik dan op onderstaande afbeelding voor de eerste opdracht.

Veel schetsplezier !

- Dauw -

Volgt u mij?

"What a single "look" can do ..."



like to read more six-word-stories about 

"inspiration"?

Visit Marion on

(read my dutch version here)

...   Voor wie mijn taal verstaat zijn er hier nóg een handjevol    ...

Kan u zich het beeld van een fietsend meisje voor de geest halen, met de wind in haar haren, dat over een smal zandweggetje rakelings langs de velden scheert? Zie je haar gaan, met geloken oogleden, genietend van de zon,  de malse regen of een koel zomerbriesje strelend langs haar vrolijke gelaat? Met haar ene hand aan het stuur, tracht ze ondertussen met het andere speels, de voorbijflitsende halmen te grijpen, om er de zaadjes af te ritsen die ze vervolgens verder fietsend, met beetjes naast zich in de graskant laat vallen. Ziet u haar?

Dat meisje ben ik, zó leef ik mijn leven, zó verspreid ik mijn eigen verhaal. Ik pluk sterrenstof uit de lucht, houd het even in mijn hand, geef er een eigen betekenis aan en zaai het vervolgens in de geesten van iedereen die het kan raken, zodat het verder zou kunnen groeien, wel duizend maal en nooit meer verloren gaat!

Daarom is mijn vraag, aan iedereen die bij anderen hun mosterd halen :

Vermeld jij altijd de naam van de fotograaf van dat ene mooie beeld, of de auteur onder diens gedichten of verhalen..?

Met een knipoog van

- Dauw -

Bla bla bla ...

of

We spreken, we praten, we babbelen, we kletsen, we converseren, we communiceren, we strelen met woorden, we slaan ze om elkaars oren. Verkwisten ze mateloos, gebruiken en misbruiken ze zonder noodzakelijkerwijs iets zinnigs te zeggen. Of verzwijgen ze om al dan niet te kwetsen.

Woorden ...
We gebruiken ze, zonder nadenken, zonder op de gevolgen ervan te letten. Ze branden op onze tongen, liggen op onze lippen, raken onze harten, sturen onze geesten, strelen onze zinnen, misleiden onze zielen.
Als gesproken vleugels van gedachtenvogels leiden ze een eigen bestaan. Eens ze door het luchtruim zeilen, kunnen we ze nog enkel laten gaan.

Heeft een geheim iemands oren bereikt? Wees dan maar zeker dat het niet langer een geheim zal zijn. Verklankte woorden zijn immers vogelvrij. Ze waren rond, dolen als verloren zielen, verdwalen als pijlen die werden verschoten zonder doel of als sterren die mettertijd weer doven.
Maar gelukkig kunnen ze ook weer vergeten worden – als dat misschien een troost mag zijn.

Van een heel ander kaliber zijn de geschreven woorden. Deze aan elkaar geregen letters - onschuldig in essentie - zijn niet langer vogels maar gedempte kogels. Stilzwijgend zijn ze geduchte, veel doeltreffender projectielen en bovendien ook duurzamer in hun bestaan. Wat niet mag vergeten worden kan als woord maar beter neergeschreven staan.

Tot zover wat bedenkingen deze ochtend. ‘k Weet het, allemaal praatjes tegen de vaak.
Maar dat is wèl de reden waarom ik vóór het winkelen steeds een boodschappenlijstje maak.

Gedichte winterwandeling

Tijdens een avondwandeling in de eerste sneeuw eind vorig jaar, vond ik langs de weg deze bladzijde uit één of ander romannetje. Wat erop te lezen stond was niet meteen hoogstaande literatuur, maar het vergeelde papier charmeerde me, zodat ik het meenam met de bedoeling er later nog iets mee te doen. Enkele dagen voordien had ik namelijk op het web een dichtvorm ontdekt, waarvan me momenteel de naam ontgaat, maar waarbij middels doorhalingen in een gedrukte tekst, met de resterende woorden een gedicht tevoorschijn wordt getoverd. En dat zou ik ook gaan proberen.  

Tot vandaag hing dat blaadje geduldig te wachten aan mijn prikbord. Maar kijk, deze morgen kwam de inspiratie en viel plots alles als een puzzel vanzelf in elkaar.

Het perkamentkleurige velletje werd de stille getuige van mijn avondwandeling in die eerste sneeuw. Opeens zag ik hoe de woorden van een vader tot zijn zoon, als witte vlokken over het verweerde oppervlak dwarrelden en schiep er vervolgens met alcoholstift mijn eigen avondschemering rond. 

Zo eindigt dan een banaal verhaal

in gerecycleerd leesplezier.

Wandelt u in mijn voetsporen mee over het papier?  

"Hoe vroeg,

die koude.

Het kan niet

op de tijdspiraal.

"

Zacht klonk de stem

van mijn vader. 

"Zoon, wat

moet dit

allemaal?

"

Glashelder

  Terug naar de oorsprong / Return to the origin                              

Glas is de droom der zandkorrels

die uit liefde zijn gesmolten voor de zee.

In elk van z'n molecules

draagt het haar bevroren beeld

als herinnering, blijvend

met zich mee.

Glass is the dream of sand grains
that melted of love for the sea.
In each molecule
it preserves her frozen image 
as an everlasting memory

"Glass" is  this week 's travel theme on "Where's my backpack". Pay Ailsa a visit if you like to  join, or watch more.

Deze week is het thema op Ailsa's blog "Glas". Je kan er meer inzendingen bekijken of zelf ook je steentje bijdragen.

‘Winterblues’

Er ligt een donker wolkendeken rondom mijn wereldje. De dag raakt ‘s morgens, zelfs al is het negen uur, amper mijn doorgaans lichte huiskamer binnen. Het blijft schemeren… 

Regendruppels rollen als dikke tranen over de glazen ogen van mijn huis. De weemoed van druilerige winterdagen sluipt als een geniepig beest rond en gluurt door vensters en spleten naar binnen, klaar om aan te vallen. Maar ik laat het niet toe. Niet nu. Er staat een krijger aan mijn zij die het monster helpt verjagen. 

Dapper en beheerst hanteert hij de wapens: woorden die de ene keer als bliksemschichten vlijmscherp en gericht de vijand op de loop doen slaan, een andere keer zacht en teder als balsem voor de wonden die in mij werden geslagen, of meeslepend in een roes, als warme wijn, verweven in spannende verhalen. 

Het is alweer december, de maand waarin de tijd knabbelend aan een etmaal, de uren zonlicht verdonkeremaant tot er nog nauwelijks kraaltjes van overblijven na iedere bijna eindeloze nacht; de gure wind in zijn ijver, luidkeels hijgend, overzeese wolkenkuddes aansleept ze in stukken rijt en ze als watergeesten of ijsnevels door bossen en velden jaagt om ze vervolgens te versnipperen tot droppels ijswater, kristallen balletjes of witte wollen vlokjes. 

Lange nachten … korte dagen …

Toch laat ik dit jaareinde geen muizenissen toe. 

Des ochtends na het ontbijt, nestel ik me gewapend met potlood of pen, én papier aan de eettafel en vermaak met geschrijf en andere lijnen mijn ‘winterbloes’ tot een kleurrijk lappendeken, dwaal door het huis gewapend met een fototoestel op zoek naar flitsende plaatjes, ga met olieverf en een blanco geest mijn canvas te lijf of regel keurig mijn administratieve zaken. 

Des middags na een homp brood en een kop hete soep, stem ik mijn cello op de tonen van de wind en strijk vervolgens de kreukels in zijn stembanden glad. Of rikketik met de regen mee, ritmes op het computerklavier. Knap samen met de kabouters nog vlug wat vergeten klusjes op in mijn tuin of doe boodschappen worstelend met de slagregen en de westenwind. 

Geen tijd verzaken, bezig blijven luidt het advies. Wat me vroeger terneer drukte wordt opeens, muziek, kleur, verhaal of een spel. Herfst noch winter kunnen me langer deren, alles is plots goed en wel. 

En ‘s avonds en ‘s avonds en ‘s avonds is het nóg beter. De duisternis brengt gezelligheid wanneer ik kaarsjes aansteek. Ik nestel me in een wollen deken achter een kop warme melk met honing en neem een boek ter hand. De krijger in mijn hoofd en hart, nu zittend op de bank, jaagt zwarte gedachten weg en geeft zelfs aan de treurigste jaargetijden iets kleurrijk en apart! 

Dierbare bezoeker, 

Ik wens u sprankelende eindejaarsfeesten en een gezond, voorspoedig, succesvol, kreatief en zorgeloos 2013.

- Dauw -

Dank, Dank, Dank!

                              Een pluim van Dauw voor Ina en Knutselsmurf              

Ik zou Ina en Knutselsmurf zó rond de hals willen vliegen mocht ik erbij kunnen.

Dankzij hun medewerking is mijn blog èèèèindelijk hoe ik ‘m hebben wou, op nog enkele aanpassingen wat lay out betreft na dan, maar dat is natuurlijk iets wat ik zèlf moet doen.

Al mijn blogs staan nu op één OBA-account en zijn toch mooi van elkaar gescheiden, wat veel overzichtelijker oogt.

De tekeningen en schilderijen staan op een aparte pagina met de naam "beeldend werk", "mijn foto’s" op de  fotopagina en mijn favoriete "melodieën" zitten veilig opgeborgen in het doosje  onder de knop "muziekjes" die voor bezoekers van dit "Stekje" allemaal heel makkelijk te bereiken zijn via de knoppen op de keuzebalk hierboven .

Het klinkt logisch en dat is het ook, maar telkens ik nu iets plaats, of dat nu op de pagina met tekeningen, op die met foto’s of op m’n frontpagina is, maakt niet zoveel verschil meer; het verschijnt bij OBA allemaal onder de noemer “Dauw” en dat was voorheen dus niet zó.

Voortaan hoef ik me niet meer te bekommeren of mijn publicaties - die niet op "Dauw 's Stekje" verschijnen - wel lezers of kijkers bereiken, maar kan ik me helemaal op het bloggen zelf gaan concentreren. En dát scheelt dus in tijd, die ik vanochtend al meteen aan het maken van een nieuwe tekening kon besteden. Morgen tover ik ze beslist tevoorschijn.

Zo ... misschien kan ik het dan wel niet in realiteit, maar wat belet me om hen virtueel een knuf te sturen, niets toch?

Inaaaa! Knutselsmuuuurf! Deze is voor jullie van ganser harte: 

                 

☺

*KNUUUUUUUUUUUFFFF*

van Dauw, voor jullie schitterende werk.

Silesia 's mysterie

...

→ in de stilte van water zwemt een jonge sirene

→ een mystieke herfst tegemoet

(klik op deze linken voor een blik onder de sluiertip)

♦ ♦ ♦

Gestrand op mijn zandbanken

vastgeboord in mijn weke sneeuwvlees

wierp jouw schip zijn gouden ankers uit.

Ik was zeker toen.

 

Maar straks ben je zeewaardig

en worden ze weer gelicht.

Rijten ze aan flarden,

sleuren herinneringen met zich mee

door spiegelbeelden waarin

mijn hele geest nog zweeft.

M’n glazen schervenhart

scheurt me door de keel

ontworteld wil het met je mee.

Laat je dragen door het water

dat uit mijn oogholten stroomt,

de enige zee die geen stormen kent.

Haar golven zijn zorgzame handen

en diep onder je ben ik het dal;

haar bodem die met eindeloos geduld wacht

tot deze oceaan van tranen opdrogen zal.

♦ ♦ ♦

Woorden en beeldbewerking :  DagEnDauw

Over lekkerbekkend gevogelte

Tussendoortje

“Wedewedeweet jij wel wat ik net ontdekt heb? En nee, geen geheimpje over ééntje van onze familie”.

“Goh – laat me raden … Een voorwerp misschien?”

“Jep”.

“Iets om op te zitten?”

“Eh nee. Nou ja, dat kan eigenlijk ook.”

“Iets om op te schommelen dan?”

“Ja en nee. Het is meer dan alleen maar dàt…”

“Hint, … hint …hint … peulease ?”

“ Oké een kleintje dan. Hier zo : Smik, smik smik smik smak …”

“Oooh, iets om op te eten …!?!”

“Ssssst! Tsj …, tsj …, tsj …, tsj …, tsj …, Wees stil! Straks hoort Bonte Specht je nog en je weet wat voor een schrokop dàt is!

Wel verdraaid kijk daar, die valse tang van een ekster op het dak heeft ons vast zitten afluisteren. Ik zag hoe ze veel te plots haar kop naar je toedraaide en wegvloog. Tsss… die nieuwsgierigheid in haar blik voorspelde niet veel goeds. Kom mee! Ik zal het je laten zien.

En zet er maar wat vaart achter of we zijn nog de laatste.”

Offerfeest

Tussendoor

Arme schapen ...

Deze morgen vond ik in mijn brievenbus een - van deur tot deur rondgedeeld en naar ik hoop, vast wel goed bedoeld - bedankbriefje van een lokale politica, voor de steun bij de recente gemeenteraadsverkiezingen waarin me tevens en ik citeer, "een prettig offerfeest" werd toegewenst. 

Dat offerfeest vindt  dus vandaag plaats.

Altijd amusant

Tussendoortje

Een flitsmeute/flashmob!  (◄ hier klikken )

Over woensdagbeelden

Tussendoortje

De planning op mijn blogwijzer indachtig, plaats ik iedere woensdag een teken- of schilderwerkje op het net, zo ook vandaag.

Vorige week deed ik dat nog hier,  maar gezien ik deze blogrol graag voor hoofdzakelijk woorden wil reserveren, en het fotografische en beeldende eigenlijk ook een rustigere presentatie vraagt, heb ik m'n stekje, naar oer-Vlaams gebruik ;-), uitgebreid met twee - wat zeg ik (?) het zijn er ondertussen eigenlijk alweer vier - "bijgebouwtjes" waarvan u de "deurknop" hierboven op de keuzebalk terugvindt. Alles wat overwegend "beeld" betreft zal voortaan dus op de fotopagina, of op de pagina met tekeningen en schilderijtjes gepubliceerd worden.

Probeer er gerust alle mogelijke presentaties eens uit, je vindt ze onder "classic" de knop aan de linkerkant van de rode keuzebalk bovenaan beide pagina's. Jaja, het sjabloon van die twee wordt niet voor niets "dynamisch" genoemd *glimlacht*. Er zitten heel leuke variaties tussen.

Je zal er ook nog kleine zwart balkjes  aan de rechterkant merken, waaronder u de labels (tags) en het blogarchief terug vindt, samen met de knop om je lid te maken van de pagina.

Vandaag beslist eens een blik werpen door het venster van "beeldend werk" dus, om er een 'Nachtblauw verlangen' te vinden.

Voor de liefhebbers van mijn muziekblog is er óók goed nieuws; ik heb deze kunnen recupereren van mijn vorige constellatie en ben opnieuw gestart met het plaatsen van clipjes. Met één muisklik op "Muziekjes" komt u terecht bij "♫ Klank en beeld ♫".

Veel klikpret gewenst vanwege

- Dauw -

Smaak de passie

Tussendoortje

Vandaag ontvouwde zich een bloem aan mijn zelf gestekte Passieflora! *jubelt*

Hierboven even de knop "Mijn foto's" aanklikken om  van haar schoonheid te kunnen meegenieten.

- Dauw -