dinsdag 25 december 2012

‘Winterblues’



























Er ligt een donker wolkendeken rondom mijn wereldje. De dag raakt ‘s morgens, zelfs al is het negen uur, amper mijn doorgaans lichte huiskamer binnen. Het blijft schemeren… 
Regendruppels rollen als dikke tranen over de glazen ogen van mijn huis. De weemoed van druilerige winterdagen sluipt als een geniepig beest rond en gluurt door vensters en spleten naar binnen, klaar om aan te vallen. Maar ik laat het niet toe. Niet nu. Er staat een krijger aan mijn zij die het monster helpt verjagen. 

Dapper en beheerst hanteert hij de wapens: woorden die de ene keer als bliksemschichten vlijmscherp en gericht de vijand op de loop doen slaan, een andere keer zacht en teder als balsem voor de wonden die in mij werden geslagen, of meeslepend in een roes, als warme wijn, verweven in spannende verhalen. 

Het is alweer december, de maand waarin de tijd knabbelend aan een etmaal, de uren zonlicht verdonkeremaant tot er nog nauwelijks kraaltjes van overblijven na iedere bijna eindeloze nacht; de gure wind in zijn ijver, luidkeels hijgend, overzeese wolkenkuddes aansleept ze in stukken rijt en ze als watergeesten of ijsnevels door bossen en velden jaagt om ze vervolgens te versnipperen tot droppels ijswater, kristallen balletjes of witte wollen vlokjes. 
Lange nachten … korte dagen …

Toch laat ik dit jaareinde geen muizenissen toe. 
Des ochtends na het ontbijt, nestel ik me gewapend met potlood of pen, én papier aan de eettafel en vermaak met geschrijf en andere lijnen mijn ‘winterbloes’ tot een kleurrijk lappendeken, dwaal door het huis gewapend met een fototoestel op zoek naar flitsende plaatjes, ga met olieverf en een blanco geest mijn canvas te lijf of regel keurig mijn administratieve zaken. 

Des middags na een homp brood en een kop hete soep, stem ik mijn cello op de tonen van de wind en strijk vervolgens de kreukels in zijn stembanden glad. Of rikketik met de regen mee, ritmes op het computerklavier. Knap samen met de kabouters nog vlug wat vergeten klusjes op in mijn tuin of doe boodschappen worstelend met de slagregen en de westenwind. 
Geen tijd verzaken, bezig blijven luidt het advies. Wat me vroeger terneer drukte wordt opeens, muziek, kleur, verhaal of een spel. Herfst noch winter kunnen me langer deren, alles is plots goed en wel. 

En ‘s avonds en ‘s avonds en ‘s avonds is het nóg beter. De duisternis brengt gezelligheid wanneer ik kaarsjes aansteek. Ik nestel me in een wollen deken achter een kop warme melk met honing en neem een boek ter hand. De krijger in mijn hoofd en hart, nu zittend op de bank, jaagt zwarte gedachten weg en geeft zelfs aan de treurigste jaargetijden iets kleurrijk en apart! 




Dierbare bezoeker, 

Ik wens u sprankelende eindejaarsfeesten en een gezond, voorspoedig, succesvol, kreatief en zorgeloos 2013.

- Dauw -










donderdag 20 december 2012

Vrolijk 'Kers'feest

° O °


Overal ter wereld zijn er schattenjagers die verlangend zoeken naar die ene zwarte parel, maar het meisje wist wel beter...





De kerselaar strekt haar naakte takken uit. En slaakt een diepe zucht.
Het werk zit erop voor dit jaar.
In maart toen zij wakker werd uit haar winterslaap hadden de lentekriebels haar zodanig zwaar te pakken gekregen dat zij amper een maand later overladen met tedere witte bloemetjes de hele tuin in een feestroes bracht waar ze zelfs nu nog van nagenoot.
Alle bijen uit de wijde omgeving waren komen meevieren, en de zon had zo z’n best gedaan tijdens de wittebroodsweken, dat in juni de vruchten niet te overzien waren.
Gezweet en gezwoegd had zij vervolgens, om haar kroost dik en rond te krijgen. Geen moeite was haar teveel.
Zelfs tijdens de warmste middaguren hield ze standvastig ieder blad gespreid.
Zij kende rust noch duur en kon er dan ook trots op zijn; haar kinderen hoefden niets te ontberen, ze kregen alles wat ze maar wensten;
Voldoende licht, warmte, malse regen, het sussende gefluister van de wind kortom, alles wat hen tot wasdom bracht.
Ze had het slim gespeeld. Elke schat had zij zorgvuldig beschermd onder een toefje bladeren.
Glurende rovers zagen niet welke schoonheden ze allemaal onder haar lover verborgen hield.
Alleen aan het meisje, dat tijdens haar dagelijkse dwaaltochten door de tuin kwam kijken of alles naar wens verliep, toonde zij haar schatten. Het deed haar goed, het kind te zien lachen toen ze naar haar prachtige bladerdek keek en al die glanzende juwelen zag hangen.
En zo gebeurde het dat, toen haar blozende lievelingen groot en rond genoeg waren en de tijd was aangebroken om los te laten, zij haar tuinprinses, wie het niet was ontgaan hoeveel zorg en energie ze wel besteedde aan hen, verzocht haar daarbij te helpen.
Overal ter wereld zijn er schattenjagers die verlangend zoeken naar die ene zwarte parel, maar het meisje wist wel beter;
Zij hoefde helemaal niet op zoek te gaan. Ieder jaar in juli werden ze haar zomaar door die prachtige kerselaar rijkelijk in de schoot geworpen.
Het enige wat ze daarvoor hoefde te doen was dagelijks met een mand aandraven om de boom van haar zware taak te kwijten.





De kersenkinderen doken van hun schuilplaats recht die mand in, en voeren met haar weg, naar andere oorden. Geen mens die er stil bij staat hoe die kersenpitjes zich in heel de wijde omtrek en ver daarbuiten verspreidden.
Sommigen wilden blijven, maar het leven beslist daar anders over.
Vedervrienden van de tuinprinses, die hen uiteindelijk dan toch hadden ontdekt, kennen geen mededogen, rukten hen los uit moeders’ armen en namen hen mee naar het nest, of lieten hen bloedend achter op de aarde, waar de insecten zich tegoed deden aan het zoete sap.
Hun blanke pit door de aarde beschermend toegedekt en beweend door de hemel, zou door het zonlicht worden gekoesterd tot een jonge twijg.

Uiteindelijk had de kerselaar finaal afscheid genomen van de nog resterende nestblijvers.
Een zwerm spiekelspreeuwen was neergestreken aan haar voeten en tussen haar takken, zodat, binnen het halve uur, haar laatste kroost voorgoed was verdwenen.
Waarschijnlijk meegenomen op een vlucht naar vruchtbaarder grond, zo mijmerde ze.
Neen, dit betekende nog lang het einde niet…
Haar takken waren weer licht en voelden opnieuw veerkrachtig aan. Een last viel van haar af. Gedaan met zorgen. Ieder van haar kinderen had nu wellicht zijn eigen plekje al lang gevonden. Zij zullen wortelen en sterke zwarte parelbomen worden net als zij.

De tijd van hard labeur zat er op, nog even nagenieten van de herfstrust.
Weldra kon ze zorgeloos slapen gaan,om daarna met nieuwe moed opnieuw te beginnen.

Het meisje had aan het eind van de zomer kleurige lantaarns in de armen van de kerselaar gehangen en kaarsen aan haar voeten gezet. Samen vierden ze de oogst van het voorbije jaar en vergaten de moeite die het hen had gekost. Er was weer even leven in de tuin, net als op het huwelijksfeest in de lente. Woordeloos begrepen die twee elkaar en wisten stilzwijgend; vandaag eindigt weer een seizoen…

De kaarsen bleven staan en hielden de wacht, terwijl na verloop van tijd de kleurige lantaarns scheurden in de oostenwind die met zijn vleugels de koude en sneeuw aandroeg.

Op de vooravond van de wintertijd, is de kerselaar in alle stilte uit haar gouden feestgewaad geglipt en heeft ze haar witte slaapkleed aangetrokken.
Toen is ze zachtjes ingedommeld.
En het meisje, genesteld bij de open haard met haar kersenpittenkussen op schoot, droomt haar droom van wat het komende jaar zal brengen.
Geduldig wachtend tot de nieuwe lente, dankt zij het leven en verzoekt haar, nog vele jaarringen te schenken…
aan de kersenboom en haarzelf…




(Verhaal en fotobewerking : DagEnDauw)



° O °







vrijdag 14 december 2012

Winterzonne


















‘t Is alweer even geleden dat je bent gekomen
om samen met mij weg te dromen
op een elfenbankje langs de wilde stroom,
onder de hoge levensboom.

Volg je mij naar mijn winterwonderland?
Sluit dan je ogen en geef me je hand.
Ik breng je erheen op mijn zwevend sneeuwtapijt.
Voorbij het jachten en jagen doorheen ruimte en tijd.

Voorbij het wensen en verlangen.
Ik heb de kristallen sleutel aan een ketting rond mijn hals gehangen.
Daarmee ontsluiten we de stadspoorten en ijshallen.
De wachters kennen mij, zij zullen ons niet lastig vallen.

Langs manestralen
gaan we dwalen.
Eten uit gouden schalen
en drinken uit heilige gralen.

Ginds komen al uit de hoogste regionen
zij die op de sterren wonen.
Met zachte gezangen
zullen ze ons omhangen.

Hoor je hun lied?
Zij neuriën slechts en spreken niet.
Deze wereld wit en licht
ontvangt je dra bij dag en dauw,
 in een woordeloos gedicht.






- DagEnDauw -






dinsdag 4 december 2012

Dank, Dank, Dank!



                              Een pluim van Dauw voor Ina en Knutselsmurf              





Ik zou Ina en Knutselsmurf zó rond de hals willen vliegen mocht ik erbij kunnen.
Dankzij hun medewerking is mijn blog èèèèindelijk hoe ik ‘m hebben wou, op nog enkele aanpassingen wat lay out betreft na dan, maar dat is natuurlijk iets wat ik zèlf moet doen.
Al mijn blogs staan nu op één OBA-account en zijn toch mooi van elkaar gescheiden, wat veel overzichtelijker oogt.

De tekeningen en schilderijen staan op een aparte pagina met de naam "beeldend werk", "mijn foto’s" op de  fotopagina en mijn favoriete "melodieën" zitten veilig opgeborgen in het doosje  onder de knop "muziekjes" die voor bezoekers van dit "Stekje" allemaal heel makkelijk te bereiken zijn via de knoppen op de keuzebalk hierboven .

Het klinkt logisch en dat is het ook, maar telkens ik nu iets plaats, of dat nu op de pagina met tekeningen, op die met foto’s of op m’n frontpagina is, maakt niet zoveel verschil meer; het verschijnt bij OBA allemaal onder de noemer “Dauw” en dat was voorheen dus niet zó.
Voortaan hoef ik me niet meer te bekommeren of mijn publicaties - die niet op "Dauw 's Stekje" verschijnen - wel lezers of kijkers bereiken, maar kan ik me helemaal op het bloggen zelf gaan concentreren. En dát scheelt dus in tijd, die ik vanochtend al meteen aan het maken van een nieuwe tekening kon besteden. Morgen tover ik ze beslist tevoorschijn.

Zo ... misschien kan ik het dan wel niet in realiteit, maar wat belet me om hen virtueel een knuf te sturen, niets toch?

Inaaaa! Knutselsmuuuurf! Deze is voor jullie van ganser harte: 

                 

*KNUUUUUUUUUUUFFFF*



van Dauw, voor jullie schitterende werk.






zaterdag 1 december 2012

Transcendance


Zaterdag … 't Is weekend.


Deze ochtend  - de wind zat waarschijnlijk net in de goede richting - dwarrelde van buitenaf een elegie mijn dromen binnen. Terwijl ik heel in de verte de kerkklokken hoorde luiden, kwam uit net dezelfde richting een loeiende sirene aangewaaid. Aanvankelijk heel zachtjes, om daarna in drie concentrische cirkels telkens dichter en dichter te naderen. Ik ontwaak en mijn gedachten beginnen te malen. O jee, een ongeval, waarschijnlijk hier ergens in de buurt … en veel verder hoef ik dan niet meer na te denken. Wanneer er sirenes onze richting uit komen mag je er donder op zeggen dat het ongeval gebeurd is op de Rijksweg, een honderdtal meters verwijderd van mijn deur. En inderdaad, de derde keer dat de geluidsgolf aanzwelt, snoert de sirene rakelings onze laan voorbij recht het kruispunt van de Rijksweg tegemoet.

Terwijl ik klaarwakker naar het plafond van de slaapkamer staar begint ook de videoclip bij de muziek zich voor mijn geestesoog te ontrollen. Ambulanciers die uit de wagen springen om de schade op te meten, politieagenten die de plaats van het gebeuren verkeersvrij trachten te maken.
Met een diepe zucht probeer ik uit alle macht de beelden te verjagen alvorens er ook nog bekende gezichten beginnen op te doemen - wanneer opeens de tonen van de sirenes weer komen aanzetten. Nu in omgekeerde cirkels van dichtbij tot weer veraf. Van fortissimo naar forte, van mezzo-forte naar piano om uiteindelijk naar een pianissimo over te vloeien en zachtjes weg te sterven tot het enige geluid in de kamer enkel nog mijn in- en uitademen is.

… Ik adem … dus ik leef nog, hèhè! Terwijl nog even - heel in de verte - ik de laatste slagen van de kerkklokken tel, klinkt het slotakkoord. Het versleept zich door de lucht als een veel te zware eiken boekenkast die over houten planchetten wordt getrokken; een vliegtuig dat zich door de koude luchtlagen een weg zoekt naar de zon. Ook nu weer eerst zacht, dan aanzwellend om weerom uit te deinen in die hemelse verte. Na dit orgelpunt vraag ik me af of dit nu een elegie van het leven was, of eerder de dans van een mensenmaatschappij die - net als een wervelende woeli-meester - voortdurend in rondjes draait tot de trance erop volgt ?
Ik geeuw, strek me eens flink uit en wip uit bed.
Ik ga vandaag maar weer eens een rondje meedraaien met deze helse kermismolen en me, om te beginnen, naar de markt spoeden !
De dood had dan misschien wel de tuinman te pakken, maar mij nog lange niet!




Instappeuh!!!




We vertrekken!






dinsdag 27 november 2012

Silesia 's mysterie

...


(klik op deze linken voor een blik onder de sluiertip)


♦ ♦ ♦


Gestrand op mijn zandbanken
vastgeboord in mijn weke sneeuwvlees
wierp jouw schip zijn gouden ankers uit.
Ik was zeker toen.






Maar straks ben je zeewaardig
en worden ze weer gelicht.
Rijten ze aan flarden,
sleuren herinneringen met zich mee
door spiegelbeelden waarin
mijn hele geest nog zweeft.
M’n glazen schervenhart
scheurt me door de keel
ontworteld wil het met je mee.

Laat je dragen door het water
dat uit mijn oogholten stroomt,
de enige zee die geen stormen kent.
Haar golven zijn zorgzame handen
en diep onder je ben ik het dal;
haar bodem die met eindeloos geduld wacht
tot deze oceaan van tranen opdrogen zal.




♦ ♦ ♦




Woorden en beeldbewerking :  DagEnDauw





maandag 19 november 2012

Nachtmerrie


Woorden, weggeschoten één voor één






































Woorden en beeldbewerking : DagEnDauw
Op foto van het web. Fotograaf: mij onbekend


woensdag 14 november 2012

Opgelost!



MEER(woensdagver)BEELD(ing)


Genesis - Roger Raveel













Veni, Vidi, Vici,



Op zijn eigen manier maakte de kunstenaar Roger Raveel er zijn werk van, meestal onder de vorm van een vierkant, maar vaak is het ook een verschrikking voor wie wel eens het penseel ter hand durft nemen:  Het witte vlak. Ook dit blog had er tot voor kort mee te kampen; een drietal keer mocht ik zelfs de melding ontvangen dat vanwege zo'n "blinde vlek", de antwoorden die ik gaf op reacties, nagenoeg onleesbaar waren. 

maandag 12 november 2012

Devina Tragedia














In de Hof van Heden bij DagEnDauw
stond stil een bloemknop te dromen.
Reikend met haar hoofd naar het hemelblauw
wou ze een keer tot ontplooiing komen.




Maar daar was de novemberfotograaf.






Gefocust werd ze door zijn lens genomen.
Vol overgave 
wierp ze haar bladzijden jurk ter aard 
en nog voor de laatste klik klonk
stal hij haar hart
en meteen ook haar dromen...






- woord en beeld door DagEnDauw -













En deze "Dans der zeven sluiers" 
een flamencoversie van Carlos Saura gedanst door Aida Gomez 
in de rol van Salomé, leek me hier als toemaatje eigenlijk wel passend.
De muziek werd gecomponeerd door Roque Baños.
De film "Salomé" geregiseerd door Saura  is verkrijgbaar op DVD.















woensdag 7 november 2012

Woensdagbeelden




...


Zoals de regelmatige bezoeker wellicht al weet, publiceer ik iedere woensdag een zelfgemaakt beeld op het web, zo ook weer vandaag. 'De stilte van water ' is het vervolg op de tekening "Era van de Waterman" van vorige week. U kan ze gaan bekijken via de doorverwijsknop "Beeldend werk" op de zoekbalk hierboven of gewoon door de link aan te klikken.

Voor de liefhebber : Ook op mijn fotopagina vier nieuwelingen. Beslist kleuriger en opgewekter dan vorige week volgens mij, maar vergewis hiervan vooral uzelf.

Alvast dank voor het bezoekje

- Dauw -




zaterdag 3 november 2012

De wenende wilgen langs de weg




Weekeindverwoordingen


















Onlangs werd ik  omgeleid toen ik met de fiets nog eens het baantje wou nemen waar de prachtigste hoge wilgen een erehaag vormden en zo iedere passant een koninklijk gevoel gaven, telkens je hen voorbijreed. Het bord met de woorden : "Omleiding wegens vellen van bomen", deed m'n hart een slag overslaan. Dit kon niet waar zijn. Helaas, en het waarom heb ik tot op heden nog niet achterhaald,  maar ze moesten blijkbaar met z'n allen tegen de vlakte. Die eens met groen overhuifde weg, is nu kaal en leeg en wat mij betreft, zijn betovering kwijt ...

‘Alles van waarde is weerloos’ schreef Lucebert ooit. Ik denk dat hij gelijk had.


donderdag 1 november 2012

Woensdagbeelden

en zo ... 


Iedere woensdag publiceer ik een zelfgemaakt "beeld" op het web, zo ook gisteren.
Maar gezien ik deze blogrol graag voor hoofdzakelijk woorden reserveer, dient u via de "deurknop" op de keuzebalk hierboven ofwel naar "mijn foto's", ofwel naar de pagina met "beeldend werk" door te klikken om ze te kunnen bekijken.
De twee recentste foto' s die ik onlangs plaatste, sluiten aan bij het "lekkerbekkend gevogelte" van m'n vorig blogberichtje maar ook wel bij de sfeer van Allerheiligen. Terwijl de tekening een reeks inluidt met als onderwerp "De stilte van water".
Ik houd u op de hoogte van het vervolg.

Warme groet

- Dauw -




dinsdag 30 oktober 2012

Over lekkerbekkend gevogelte





Tussendoortje





“Wedewedeweet jij wel wat ik net ontdekt heb? En nee, geen geheimpje over ééntje van onze familie”.
“Goh – laat me raden … Een voorwerp misschien?”
“Jep”.
“Iets om op te zitten?”
“Eh nee. Nou ja, dat kan eigenlijk ook.”
“Iets om op te schommelen dan?”
“Ja en nee. Het is meer dan alleen maar dàt…”
“Hint, … hint …hint … peulease ?”
“ Oké een kleintje dan. Hier zo : Smik, smik smik smik smak …”
“Oooh, iets om op te eten …!?!”
“Ssssst! Tsj …, tsj …, tsj …, tsj …, tsj …, Wees stil! Straks hoort Bonte Specht je nog en je weet wat voor een schrokop dàt is!
Wel verdraaid kijk daar, die valse tang van een ekster op het dak heeft ons vast zitten afluisteren. Ik zag hoe ze veel te plots haar kop naar je toedraaide en wegvloog. Tsss… die nieuwsgierigheid in haar blik voorspelde niet veel goeds. Kom mee! Ik zal het je laten zien.
En zet er maar wat vaart achter of we zijn nog de laatste.”

zondag 28 oktober 2012

Gevonden : "Medeklinkers"



Het was vorige week boekenweekend in mijn dorp.

Een schrijvende vriendin van mij mocht het podium op, dus dacht ik: laat ik haar steunen en er even heen gaan.
Het werd me spoedig duidelijk dat mijn oorspronkelijke bedoeling om na een uurtje weer te vertrekken niet haalbaar zou zijn, de gemoedelijke sfeer van het hele gebeuren zorgde ervoor dat ik bleef.

vrijdag 26 oktober 2012

Offerfeest

Tussendoor



Arme schapen ...






Deze morgen vond ik in mijn brievenbus een - van deur tot deur rondgedeeld en naar ik hoop, vast wel goed bedoeld - bedankbriefje van een lokale politica, voor de steun bij de recente gemeenteraadsverkiezingen waarin me tevens en ik citeer, "een prettig offerfeest" werd toegewenst. 
Dat offerfeest vindt  dus vandaag plaats.

maandag 22 oktober 2012

woensdag 17 oktober 2012

Over woensdagbeelden




Tussendoortje


De planning op mijn blogwijzer indachtig, plaats ik iedere woensdag een teken- of schilderwerkje op het net, zo ook vandaag.
Vorige week deed ik dat nog hier,  maar gezien ik deze blogrol graag voor hoofdzakelijk woorden wil reserveren, en het fotografische en beeldende eigenlijk ook een rustigere presentatie vraagt, heb ik m'n stekje, naar oer-Vlaams gebruik ;-), uitgebreid met twee - wat zeg ik (?) het zijn er ondertussen eigenlijk alweer vier - "bijgebouwtjes" waarvan u de "deurknop" hierboven op de keuzebalk terugvindt. Alles wat overwegend "beeld" betreft zal voortaan dus op de fotopagina, of op de pagina met tekeningen en schilderijtjes gepubliceerd worden.

Probeer er gerust alle mogelijke presentaties eens uit, je vindt ze onder "classic" de knop aan de linkerkant van de rode keuzebalk bovenaan beide pagina's. Jaja, het sjabloon van die twee wordt niet voor niets "dynamisch" genoemd *glimlacht*. Er zitten heel leuke variaties tussen.
Je zal er ook nog kleine zwart balkjes  aan de rechterkant merken, waaronder u de labels (tags) en het blogarchief terug vindt, samen met de knop om je lid te maken van de pagina.

Vandaag beslist eens een blik werpen door het venster van "beeldend werk" dus, om er een 'Nachtblauw verlangen' te vinden.

Voor de liefhebbers van mijn muziekblog is er óók goed nieuws; ik heb deze kunnen recupereren van mijn vorige constellatie en ben opnieuw gestart met het plaatsen van clipjes. Met één muisklik op "Muziekjes" komt u terecht bij "♫ Klank en beeld ♫".


Veel klikpret gewenst vanwege

- Dauw -






maandag 15 oktober 2012

Ziezo ... Gekozen



Late weekeindverwoording



Nog een beetje slaapdronken, overliep ik gisterenmorgen de mogelijke kanshebbers op mijn stem en moest opeens denken aan de laatste keer dat we naar de stembus gingen.

vrijdag 12 oktober 2012

Smaak de passie




Tussendoortje

Vandaag ontvouwde zich een bloem aan mijn zelf gestekte Passieflora! *jubelt*
Hierboven even de knop "Mijn foto's" aanklikken om  van haar schoonheid te kunnen meegenieten.


- Dauw -




zaterdag 6 oktober 2012

In de prijzen gevallen







Stel je voor…


Op een avond besluit je omwille van technische problemen bij het opladen van foto’s om je oude blogconstellatie vaarwel te zeggen en een nieuw bloggeraccount te openen en wat gebeurt er ???  Precies één dag later vind je daar, out of the blue,   een nominatie in je reactieruimte voor een “ Beautiful Blogger Award”…
Het overkwam mij vorig weekeind. Eigenlijk is het best leuk om zo’n onverwachte erkenning te mogen ontvangen, en geef toe een origineler aanmoedigingsgeschenk is nauwelijks denkbaar, niet?

woensdag 3 oktober 2012

Middagpauze in een Gents parkje



Twee tekeningetjes die ik daar gisteren voor u maakte om er de rubriek "Woensdagbeelden" op dit blog mee te openen en u te laten delen in mijn ervaring van de sfeer.






Wanneer u graag op de hoogte wil blijven van nieuwe publicaties op dit blog, kunt u zich vanaf vandaag lid maken in de rechterkolom in het vakje "neem deel aan deze site". Gewoon de instructies volgen zou moeten volstaan. Alvast bedankt indien u zich aanmeldt. Mocht u problemen ondervinden of vragen hebben, geef me maar gerust een seintje, dan zoek ik voor u naar een oplossing.








Snelschetsen
 grafiet op papier
formaat A4






zondag 30 september 2012

Als een schicht

 (vervolg deel 1)



Net voorbij de spoorlijn, op het ogenblik dat een auto ons voorbijreed klonk er plots uit het niets een enorme “KRAK!”, die gepaard ging met een verblindend wit licht. Het leek net alsof de flits van een reusachtig fototoestel in ons gezicht werd afgedrukt.

zaterdag 29 september 2012

Als een schicht















Hij staarde me vanuit de witte ruimte op mijn tekenpapier, met een schichtige blik aan.
Ik zag de ogen van die prachtige witte hengst zó voor me.
Het enige wat ik nog hoefde te doen, was er de lijnen van vastleggen met mijn potlood op papier. Het zou een toepasselijke weergave zijn van het beeld dat ik die dag in een gedicht gevat had, meende ik.
Nu ja, dan doen we dat toch even?

donderdag 27 september 2012

Hé een bezoeker!









Kom toch binnen ...


Wat leuk dat je bent langsgekomen. Je hebt toch even de tijd?
Hang dan je jas maar aan de kapstok in de gang… ach welnee, je hoeft je schoenen niet uit te doen. Neem gewoon een stoel en schuif erbij. Ik zit net een blogje te schrijven. Lees gerust mee over mijn schouder, want ik wil hier een kleinigheid kwijt.

Voor u









Met een kushand 
u toegeworpen vanuit mijn Hof van heden.









Mijn eerste publicatie op dit gloednieuwe stekje...

Muziek van Frédéric Chopin
Beelden, woorden en montage van Dauw