woensdag 4 juni 2025

Mother of Pearl











PARELMOE(DE)R
Acryl op hardboard
60/69 cm



Breng ook eens een bezoekje aan mijn huidige blog en als je graag melding krijgt van nieuwe publicaties aldaar, je tevens te abonneren. Alvast dank voor je interesse.
Don't forget to visit my current blog.





Ιθάκη

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,να εύχεσαι να ’ναι μακρύς ο δρόμος,γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτήσυγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι να ’ναι μακρύς ο δρόμος.Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τί ευχαρίστησι, με τί χαράθα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοϊδωμένους·να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κι έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου να ’χεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.Καλύτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι.Χωρίς αυτήν δεν θα ’βγαινες στον δρόμο.Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τί σημαίνουν.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1863-1933)



Ithaka (► hier te beluisteren in de versie van Laurie Anderson na "Waiting for the Barbarians")


As you set out for Ithaka
hope your road is a long one,
full of adventure, full of discovery.
Laistrygonians, Cyclops,
angry Poseidon—don’t be afraid of them:
you’ll never find things like that on your way
as long as you keep your thoughts raised high,
as long as a rare excitement
stirs your spirit and your body.
Laistrygonians, Cyclops,
wild Poseidon—you won’t encounter them
unless you bring them along inside your soul,
unless your soul sets them up in front of you.


Hope your road is a long one.
May there be many summer mornings when,
with what pleasure, what joy,
you enter harbors you’re seeing for the first time;
may you stop at Phoenician trading stations
to buy fine things,
mother of pearl and coral, amber and ebony,
sensual perfume of every kind—
as many sensual perfumes as you can;
and may you visit many Egyptian cities
to learn and go on learning from their scholars.


Keep Ithaka always in your mind.
Arriving there is what you’re destined for.
But don’t hurry the journey at all.
Better if it lasts for years,
so you’re old by the time you reach the island,
wealthy with all you’ve gained on the way,
not expecting Ithaka to make you rich.


Ithaka gave you the marvelous journey.
Without her you wouldn't have set out.
She has nothing left to give you now.


And if you find her poor, Ithaka won’t have fooled you.
Wise as you will have become, so full of experience,
you’ll have understood by then what these Ithakas mean.
Konstantinos P. Kaváfis
Translated by Edmund Keeley and Philip Sherrard (1975)


Ithaka

Wanneer je je reis naar Ithaca aanvangt,
bid dan dat de weg lang mag zijn,
vol avontuur, rijk aan stof tot kennis.
Wees niet bang voor de Lestrygonen
en de Cyclopen en de toornige Poseidon.
Je zult volk van dat soort nooit tegenkomen zolang
je gedachten verheven blijven en
fier gevoel je lichaam en geest vervult.
Je zult de Lestrygonen nooit ontmoeten,
noch de Cyclopen en de grimmige Poseidon,
als je ze niet in je ziel met je meedraagt,
als je ziel ze niet voor je oproept.

Daarom, bid dat de weg lang mag zijn,
dat het vele zomerochtenden moge geven,
dat je zo vol vreugde, zo vol genot
nooit eerder geziene havens aandoen mag!
Blijf rondhangen op Phoenicische markten
en koop er vele schone zaken:
parelmoer en koralen, amber en ebbenhout
en zoetgeurende parfums van allerlei soort.
Koop zoveel zoetgeurende parfums als je kunt.
Bezoek massa's Egyptische steden,
om er te leren, te leren van hen die kennis bezitten.

Houd je geestesoog steeds vast op Ithaca gericht,
daar te komen is je uiteindelijke doel.
Maar haast je vooral niet,
je reis kan beter jaren en jaren duren.
Werp er desnoods pas het anker uit wanneer je al oud bent,
rijk aan alles wat je onderweg hebt verworven,
maar zonder nog iets van Ithaca te verwachten.

Ithaca schonk je die heerlijke reis,
maar nu heeft ze je niets meer te geven.

En al tref je er niets aan, dan heeft ze je toch niet bedrogen:
met alle wijsheid die je vergaard hebt, met zoveel ervaring,
begrijp je dan stellig wat Ithaca's zeggen willen.

Konstantinos P. Kaváfis
vertaald door Cornelis Buddingh









vrijdag 1 september 2023

Reizen

BREIZH  (Bretagne)






"TI -PLOUZ"

aquarel in mijn reisdagboek
29,7/21 cm



Wat zijn ze toch schilderachtig, deze huisjes met rieten daken, "TI -PLOUZ" in het Bretoens of chaumières in het Frans genaamd. Het zijn traditionele landhuisjes die zowat in heel Noord- en West-Europa voorkomen en hun naam ontlenen aan het rieten dak (tarwe- of roggestro, rietstengels) waarmee ze zijn bedekt. Je vindt ze op de Britse Eilanden, Nederland, Duitsland, Denemarken, België, evenals in Noordwest-Frankrijk, meer bepaald in Normandië. Ook in sommige zuidelijke regio's zoals de Camargue, de Brière, of op plaatsen zoals in Quebec, waar ze voornamelijk erfgoed uit het koloniale tijdperk zijn. Deze "TI-PLOUZ" schilderde ik op mijn reis door Bretagne. We bezochten er twee dorpjes, waaronder eentje te Névez, die bijna geheel in deze typische bouwstijl waren opgetrokken. En wat erg leuk was; in het tweede dorpje waren de nokken met groene vetplantjes begroeid, wat een erg sprookjesachtige aanblik bood.


Gaston Bachelard (frans filosoof en schrijver, leefde van 27 juni 1884 tot 16 oktober 1962) stelt in zijn "Poëtica van de ruimte" het huisje (la chaumière) tegenover het kasteel: "het huisje heeft een veel diepere menselijke betekenis dan alle kastelen in Spanje. Het kasteel is bewusteloos, het huisje geworteld.





Bekijk hier de andere schetsen uit de serie "Bretagne".





maandag 27 april 2020

Het leven in CORONAtion street 2020




Zette me aan tot dit schrijven...




Digital art by Eldar Zakirov



Wie zijn ze die ons sedert 12 maart "viraal" en "integraal" uit elkaar willen drijven?
Welk "monster" heeft deze bal in ons kamp gekaatst?
Wiens "KROON" wordt hiermee op "HET WERK" geplaatst?

Wat is het waarover "beleid", "experts" en "media" slechts achter gesloten deuren praten
en enkel bij duister een vliegertje oplaten?

Ik vraag je, wie zijn de "vier russen" die gaan beletten 
dat die van Dendermonde dit jaar hun evenredig aantal Heemskinderen niet over het paard zullen  tillen, noch ze erop zullen zetten?

Wie ontneemt, ons mensen, alle leute ende pleysier 
der gezamenlijke genieting van  een frische pint bier?
Onze kermissen, meifeesten, markten, onze carnaval...

Wie zijn het die zo graag angst zaaien overal?
Toon me hun ware smoel 
en zeg me : Wat is hun DOEL?




Oorspronkelijk geschreven met een KROONTJESPEN... door uw toegenegen Dauw










woensdag 7 maart 2018

Vanitas vanitatum





“  Two possibilities exist : 
either we are alone in the Universe or we are not. 
Both are equally terrifying.


Deze week las ik op twee totaal verschillende momenten en los van elkaar, deze zogenaamde "wijze (?) woorden" (ze werden door degene die ze citeerde inderdaad als dusdanig omschreven), en beide keren wrong er wat vanbinnen in mij.


Ik vind vooral mensen die dít als "wijze" woorden omschrijven "beangstigend". Wat heet tegenwoordig "wijs", denk ik dan? En wie ZIEN zij dan als "WIJ"? 
Menen zij dat zij de aarde zelf representeren, met alles erop en eraan? Dat zij zelf vogels, bomen, bloemen, vissen, beren, varkens, wolven, insecten, ja zelfs bacteriën en virussen zijn? 


Hoe kan iemand die twijfel opperen dat we, al was het maar één seconde, "alleen" zijn in de kosmos?
Alle leven zit verdraaid onder onze neus en dàt schijnen dit soort mensen klaarblijkelijk nog niet eens op te merken laat staan waardig te keuren.
Hoe zouden zij dan op een andere planeet "leven" herkennen en welk verschil zou dat voor hen maken zij het misschien dat ze hopen van deze wezens de oplossing voor alle problemen  te zullen krijgen? Begrijpe wie begrijpen kan. Het lijkt me de angst zelf die hun brein regeert.
Hoe ver zijn zij met hun bewuste en denkende geest al heen en lam gelegd door die angst?

We kwamen zelfs niet in ons eentje of alleen op deze wereld. Elk van ons kwam uit een allesomvattend warm (moeder-) lichaam dat na onze geboorte plaats maakte voor een ons omringende moeder natuur... We zijn en worden door de zorgzame Aarde gedragen en verdragen ; "onbewust liefdevol" want omsloten met een nog steeds (maar voor hoe lang nog?) perfecte atmosfeer om ons in een paradijs te kunnen wanen, maar sommigen lijken zich hier duidelijk niet bewust van te zijn : ze richten hun blik liever verderop naar ergens daarboven of daarbuiten terwijl we hier lekker doorgaan met het verder verzieken van  onze eigen omgeving ... 

Mochten we ons écht bewust zijn zoals we toch zo graag beweren, dan zouden we ook bij machte zijn dìt gegeven ten volle te beseffen en weten dat al ons huidige streven tégen ons welzijn en onszelf als mens is gericht. Dat het tegenwoordig eerder zó is dat, hoe minder we zouden ingrijpen en willen bezitten of beheersen, hoe mooier de aarde weer zou kunnen worden. Elk van ons zou daartoe horen bij te dragen door het loslaten van onnodige verworvenheden. Want als we daartoe niet bereid zijn dan hebben we de strijd op voorhand al verloren...
Hoe meer we zouden minderen, hoe beter het zou zijn voor zij die na ons verder moeten met wat we achterlaten.
Wij zijn niet God, noch de natuur zelf, we zijn slechts een overmoedig om niet te zeggen "hoogmoedig" minuscuul deeltje ervan met een rechtevenredig soort zelfbewustzijn en een onnoemelijke hebzucht.
Laat ons dat (zelf-)bewustzijn asjeblief zinnig en in het belang van het geheel gaan gebruiken, en niet uitsluitend voor onszelf.
Wees gerust... de aarde kan perfect zonder de mens verder, maar dat is omgekeerd zeker niet het geval!!! Misschien ware het dan ook niet slecht mochten we eerst alle medebewoners van deze aarde - en ik doel hier zeker niet enkel op de mens maar op àlles wat leeft - iets beter trachten te begrijpen alvorens te speuren naar buitenaards leven.
Er is nog zoveel hier op onze eigenste planeet dat we totaal niet begrijpen... Als we nou dààr al eens mee begonnen?







🌱🌱🌱