Het is genoeg geweest...

Ik had het kunnen weten : het was te mooi om waar te zijn. Meestal kies ik voor eenvoud en degelijkheid en laat ik me niet zo gauw verleiden door reclamebeloftes of een mooie verpakking, noch door producten die met allerlei, meestal overbodige, gesofisticeerde snufjes zijn uitgerust. Behalve dan die ene keer, toen ik bij het ontwerp van mijn blogpagina's voor de "dynamic views" ging. Toch zag het er bij aanvang nochtans allemaal erg stijlvol uit. Maaaarrrrr,

... Màààààànden heb ik me geërgerd aan die twee blogs, waarop ik mijn foto's en tekeningen publiceer. De ene keer veranderden de basiskleuren van de lay-out van zacht rood naar pikzwart, wat onopvallend de waarneming van mijn foto's en tekeningen beïnvloedde. Een volgende keer lukte het me niet om een voorbeeld te krijgen van mijn publicaties, zodat ik achteraf nog steeds allerlei zaken diende aan te passen wanneer de foto of tekening al gepubliceerd was. Vaak ook kon ik mijn eigen reactieruimte niet in, om te antwoorden op de berichtjes van mijn lezers, zodat uiteindelijk niemand nog reageerde ... Zelfs ving ik op dat mensen in bepaalde gevallen gewoon niet eens kónden reageren. Kortom het blogontwerp, dat door Blogger als "dynamic views" wordt aangeprezen en er aanvankelijk wel erg verleidelijk uitziet, is helemaal niet zo dynamisch als wordt voorgesteld. Integendeel het blokkeert voortdurend, zodat zelfs de "view" uiteindelijk niet langer bevredigd.

Daarom heb ik de voorbije dagen - en gelukkig werden het geen weken - trachten terug naar een eenvoudigere versie over te schakelen. Of dat kon wist ik bij aanvang van de werken nog niet, want ik had gemerkt dat sommige delen van die blogs elkaar overlapten, iets wat bij de huidige lay-out niet bestaat.

Ik heb uiteindelijk maar de koe bij de hoorns gevat en gedacht : ach, lukt het me niet om daar een aanvaardbare oplossing voor te bedenken, dan koppel ik toch gewoon twee nieuwe pagina's aan mijn Stek, en haak ik beide dwarsliggers er doodeenvoudig af. Maar het bleek niet nodig.

Jullie kunnen het resultaat al meteen gaan bekijken. Ik heb het heel bewust sober gehouden, zodat alle aandacht naar de foto's en tekeningen gaat en niet naar de vormgeving van het blog. Op twee dagen tijd kreeg ik uiteindelijk het hele zootje dan toch weer op zijn pootjes. Ik ben tevreden met het resultaat. Enneuh... wat denkt u ervan?

Een groet van "Dauw-met-niet-langer-de-handen-in-het-haar", klaar voor het nieuwe schooljaar.