Als ook de vrucht der kennis is geschild,
slechts leegte in onze handen en mouwen zit,
het leven naakt en compleet ontpit
voor onze ogen ligt ...
Wanneer het laatste oordeel is geveld
door god weet wie en kleine Pier
kunnen we eindelijk weer gerust in en uit
-ademen,
spelen en blij zijn als een kind
dat zich verwondert over
een kleinigheid,
een bloem die ontluikt, een vogel die zingt.
Fantasie heeft opnieuw een vrije loop
De lach een kans, we rekenen nergens meer op
want "het" woord was maar "een" woord
ons weten faalde, weten we,
we weten alleen ; we weten nog van
NIETS IETS TSSSSS S
 |
een zure appel - zure appel - appel |
Woord en beeld : DagEnDauw
