woensdag 4 juni 2014

Lentemijmering




... Vandaag wil ik iets liefs verzinnen
over bloemen die bloeien op een lentedag,
over de kracht van eeuwenoude bomen
de warmte van die eerste zonnelach





Laten we blootvoets door de velden rennen
rivieren volgen tot aan de zee.
We maken van alle zorgen papieren bootjes
en geven ze aan de golven mee...
























Kanttekening :

Dit fragmentje is wat ik me nog herinner van het gedichtje dat ik op m'n zeventiende schreef voor de verjaardag van m'n toenmalige beste schoolvriendinnetje H.  Zou zij het bewaard hebben of het zich nog herinneren, vraag ik me af? 







14 opmerkingen:

  1. phewww wat mooi,
    ja dat zou mooi zijn, als ze het wel bewaard zou hebben,
    geweldig zelfs,
    je talent had je al vroeg :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik schrijf al gedichtjes zo lang ik me kan herinneren, klaproos. Op m'n achtste won ik zelfs eens, met een ode aan m'n dorp, een gedichtenwedstrijd van de gemeente waar ik woon, zonder dat ik van mijn deelname afwist. Een lerares had het ingezonden voor mij =] Op zekere dag ontving ik een uitnodiging voor de proclamatie... was me dat een verrassing.

      Verwijderen
  2. Als je mijn vriendinnetje was geweest had ik dit vast onthouden. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat lief, dat mijn woorden aan jou niet verloren gaan.
      En ach, herinneringen, het blijven kristalletjes in de tijd.
      We schreven toen zoveel, Svara.

      Verwijderen
  3. Er ligt hier nog een heel veld op mij te wachten...
    Je schrijfsels zijn altijd...
    Sprakeloos.

    BeantwoordenVerwijderen

Lieve bezoeker,

Krabbel hier maar uw gedacht neer.
Ik kan altijd iets bijleren.

Alvast bedankt en nog een prettige dag gewenst.

- Dauw -