... Vandaag wil ik iets liefs verzinnen
over bloemen die bloeien op een lentedag,
over de kracht van eeuwenoude bomen
de warmte van die eerste zonnelach
... Vandaag wil ik iets liefs verzinnen
 |
rivieren volgen tot aan de zee. We maken van alle zorgen papieren bootjes en geven ze aan de golven mee... |
Kanttekening :
Dit fragmentje is wat ik me nog herinner van het gedichtje dat ik op m'n zeventiende schreef voor de verjaardag van m'n toenmalige beste schoolvriendinnetje H. Zou zij het bewaard hebben of het zich nog herinneren, vraag ik me af?
phewww wat mooi,
BeantwoordenVerwijderenja dat zou mooi zijn, als ze het wel bewaard zou hebben,
geweldig zelfs,
je talent had je al vroeg :-)
Ik schrijf al gedichtjes zo lang ik me kan herinneren, klaproos. Op m'n achtste won ik zelfs eens, met een ode aan m'n dorp, een gedichtenwedstrijd van de gemeente waar ik woon, zonder dat ik van mijn deelname afwist. Een lerares had het ingezonden voor mij =] Op zekere dag ontving ik een uitnodiging voor de proclamatie... was me dat een verrassing.
Verwijdereneen like
BeantwoordenVerwijderenhennie
een knuf ;-)
VerwijderenMooie gedachte. Absoluut het bewaren waard!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel, Johan.
VerwijderenAls je mijn vriendinnetje was geweest had ik dit vast onthouden. :-)
BeantwoordenVerwijderenWat lief, dat mijn woorden aan jou niet verloren gaan.
VerwijderenEn ach, herinneringen, het blijven kristalletjes in de tijd.
We schreven toen zoveel, Svara.
Beautiful capture!
BeantwoordenVerwijderenThank you so much for your appreciation, Lydia and Amy.
VerwijderenEr ligt hier nog een heel veld op mij te wachten...
BeantwoordenVerwijderenJe schrijfsels zijn altijd...
Sprakeloos.
Hé Motje, wat leuk om jou hier te lezen.
VerwijderenZo mooi, Dauw :)
BeantwoordenVerwijderenDankjewel, Marion.
Verwijderen