 |
Door dikke druppels heen
steunend tegen de autoruiten tuurt lijdzaam een kind naar het wegdeemsterend beeld daarbuiten Ze scheurt zichzelf een wereld uit waar ze ook best nog wat wou blijven
pijn als krakend grind
laat zich maar moeizaam omschrijven bij zo'n grauw regenweer
tussen twee huizen
- want ìs er wel een meervoud voor thuis? -
|
donderdag 6 februari 2014
Regendag
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
ohhh wat een hartverscheurend gedicht dauw.
BeantwoordenVerwijderenoeffff.
nee, er zijn geen 2 thuizen..... hoe erg dat ook is, ..
xxx
Ik vind je tekening schitterend. Alleen dat is al een bewijs dat er wel meer thuizen zijn. Alleen zijn ze er misschien niet tegelijk. Zodat we altijd aan het verthuizen zijn.
BeantwoordenVerwijderenHartegroet
Simen Vrederat
Tjee.... mooi!
BeantwoordenVerwijderenWat een hartverscheurend tafereeltje
BeantwoordenVerwijderenZe is zo één van die kinderen van de rekening.
BeantwoordenVerwijderenIk zocht het op; in het woordenboek staat helaas geen meervoudsvorm voor "thuis". Een mensenhart heeft wellicht slechts plaats voor eentje.
Heen en weer reizen tussen twee huizen, we doen kinderen inderdaad soms wat aan.
En Simen,"verthuizen" klinkt me als ver van (t)huis zijn, vind je ook niet?
Joke, Wondelgijn, Simen en Klaproos, dank voor jullie bezoek aan mijn stekje.