vrijdag 13 januari 2017

De vader




Hij zit gehurkt aan de rand van de weg, ineengedoken, zijn hoofd licht naar voor gebogen. Tegen de druilregen en de wind in, tracht hij in de beschutting van zijn hand de vlam van de aansteker brandende te houden. Hij kijkt niet op als ik nader, beladen met de kerstgeschenkjes die ik net voor mijn ouders heb gekocht. Hij is diep  in gedachten verzonken.
De lucht is somber en grauw. Zijn wagen staat een eind verderop in de graskant geparkeerd. Op ons beiden na, is de weg verlaten.
Voorzichtig brengt hij de aansteker naar de grond, waar in het gras een kaarsje bij wat bloemen is neer geplant.
Vanop een fotootje lacht het gelaat van een blonde jongen van nog geen twintig jaar, schat ik, hem toe. Het lijkt alsof hij wil zeggen : "Wat fijn dat je ondanks dit weer, toch gekomen bent, vader."
Zacht sijpelt de regen langs het houten kruisje de aarde in.
Ik snak even naar adem terwijl ik hem voorbijfiets. 
Straks vieren wij met de hele familie feest.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Lieve bezoeker,

Krabbel hier maar uw gedacht neer.
Ik kan altijd iets bijleren.

Alvast bedankt en nog een prettige dag gewenst.

- Dauw -