Mens zijn...
Met de ogen van een kind
verborgen achter een wit gordijn
de wereld bekijken
zonder zelf bekeken te worden.
Luisteren naar de stem van de straat
en zien
hoe de bomen in de tuin
meebuigen met de wind
zonder hun evenwicht te verliezen
(en even denk ik)
Was ik maar een boom
en niet het kind
met angst om groot te worden,
dat bang is te zullen breken in de wind.
De tijd maakt hen tot reuzen
berustend in hun ruisen.
De kracht van de wereld
stroomt door bomen...
Mensen hebben niets
alleen hun dromen.
- Dauw -
bijhorende tekening vind je hier
Krachtig als het onschuldige kind.....
BeantwoordenVerwijderenzolang dat stukje mens zijn mag duren
Da's gelukkig aan ieder van ons gegeven om dat te bepalen, is het niet Svara?
Verwijderenmooi
BeantwoordenVerwijderenongerijmd
Dank
VerwijderenMaar het kind kan vooruit, lieve Dauw, en spelen in de sneeuw. De boom niet.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig geschreven, en ook heel mooi getekend.
:-)
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp je. Je raakt me, je woorden zijn net zo trefzeker als je tekeningen en schilderijen. Dank je wel voor dit prachtige cadeau.
BeantwoordenVerwijderen