Droomtijd

... een fantasietje uit onze beider

Jij vertelde fantastische verhalen terwijl ik - als betoverd - doorheen de vervloeiende wolkenhallen aan de horizon, in de verte zat te staren. Ongemerkt sloop de avond op haar tenen binnen en veranderde de blauwe hemel boven onze hoofden in parelmoer, om hem vervolgens te verdonkeremanen tot de dageraad. De nacht verduisterde ook jouw lichte gedachten en boetseerde de paradijselijke ruimte in je woorden om, tot er slechts beklemming overbleef.

Plannen en zwaarden werden gesmeed in het schijnsel van knetterende vlammen die de rotswanden oplichtten en lieten dansen. De grot vulde zich met hoefgetrappel van stoere paarden die opgetuigd werden voor de grote slag. Waar eens bonte kleuren argeloos heersten en broze wezens dwaalden, ontrolden zich nu in de gloed van het pas aangemaakte vuur, strijdtaferelen voor mijn geestesoog.

Het was een onbestemde tijd.
We waren niet van vlees en bloed, maar uit godenstof geweven en keken vanaf ijle hoogte uit onze schuilplaats neer op een nog onbevlekte wereld, die lag te wachten op wat komen zou. Op het slot van ons verhaal paste precies de sleutel van het nieuwe leven.

Met het ochtendgloren werden prille mogelijkheden geboren.
De ster die we des nachts samen aan het uitspansel hadden gepland, schonk me de kleuren om jouw verhalen vorm te geven op die eerste dag. Ik schepte gretig uit haar stralen met mijn beide handen en strooide alle licht het dal in zodat de geschiedenis daar zijn aanvang nam.


Jij zag het en zei me dat het goed was…