donderdag 14 februari 2013

Uit nostalgie








Webfoto (NASA) bewerking DagEnDauw







Aarde aan Komeet
opgewonden in haar cocon,
wentelend in ‘t zweet…
O, je kwam, nam en overwon


deze doldraaiende blauwe druppel in dat grote spiegelheelal,
die glinstering van één tel. Van geen tel, was ze.
Je flitst langs de melkweg weg, zoals het leven in jouw ijs vereist.


In vuur en vlam,
daar kan geen waterdrop tegenop.
Wat is haar waarde in jouw paradijs?
Lichtjaren van niets dan alleen maar
schittering om je heen, triljoenen zoals zij.


Spiegelglinsteringen, tranen, die allen
stralend in jouw ver gezicht
amper de morgen halen,
als nevels in het ochtendlicht.


In haar zindert jouw kracht
zolang er leven is voelt ze je
staartster, rots op drift, weergaloos gestroomlijnd lichtspel
razend door haar donkerste nacht.


Keer weer.
Kom, komeet (h)eet van die aardse atmosfeer.
Storm binnen,
laat het leven herbeginnen.
haar vurige wens
…wordt mens







- DagEnDauw -








4 opmerkingen:

  1. Een kosmische lief
    Zwelt en krimpt in het systeem
    Voor de mens een heem

    Mooi Dauw,
    Groet, Marius

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ... Net als de liefde zelf ...
      Fijn gereageerd, dank je Marius.

      Verwijderen
  2. Reacties
    1. Vooral beangstigend ook hoe snel het leven aan mijn wensen voldoet... Ik las net dit bericht in de krant:

      http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20130213_051

      Ik heb me alvast voorgenomen in de toekomst iets voorzichtiger te worden met m'n verzuchtingen ;-)

      Dank voor je aandacht

      Verwijderen

Lieve bezoeker,

Krabbel hier maar uw gedacht neer.
Ik kan altijd iets bijleren.

Alvast bedankt en nog een prettige dag gewenst.

- Dauw -