woensdag 13 februari 2013

Totaly sMurphy…










Ken je dat? Zo’n dag waarop alle elektronica het vertikt om mee te werken?
De batterij van je GSM die forfait geeft alvorens je, om die ellenlange sms (...ben ik in gespecialiseerd…) door te sturen, op de knop “verzenden” kon drukken? 

De kat die een kom melk omstoot. 
Je fototoestel dat, op het ogenblik waarop je denkt, daarvan de shot van je leven te maken, plots aangeeft dat de belichting onvoldoende is en jouw beeld dan maar drie seconden “verwerkt” alvorens een schimmig plaatje te tonen waarop niets herkenbaars meer te bespeuren is? Die er daarenboven, net als je GSM de brui aan geeft wanneer je beslist, om tegen je eigen principes in, het poezebeest toch maar gauw met flits, vast te leggen.

Je internetverbinding die uitvalt wanneer je dringend een adres dient op te zoeken?

De computer die opeens afsluit, omdat hij zonder je medeweten de verbinding met Internet herstelde, ondertussen updates installeerde en omwille daarvan dient heropgestart te worden, precies op het moment dat jij de blog wou opslaan die je voor het grootste deel al had geschreven, maar in je enthousiasme even was vergeten te “saven”?

Zo ’n ochtend waarop de geest van Murphy rondwaart, op zoek naar een slachtoffer en kennelijk een manische drang heeft om zich eventjes met jouw leven te gaan bemoeien?
Wel zó was mijn voormiddag vandaag. Je houdt het gewoon niet voor mogelijk. Wat fout kon gaan, liep nog fouter. Het gebeurde gewoonweg allemaal in de tijdspanne van anderhalf uur.
Vandaag dus geen peis en vree in Huize DagEnDauw.
Hier zit een opgedraaid veertje achter de computer dat hoognodig aan ontspanning toe is…

Pllllooooooooooooiiiiiiiiiiiiiiiing!!!

Ziezo, da’s ook weer dat. Zou het toch nog goed komen?
Eh, of niet?








Ach, jullie merken het wel of dit schrijfsel vandaag nog verschijnt, maar op dit ogenblik houd ik mijn buik en hart nog vast. De ene effectief, omwille van de slappe lach die maar niet over gaat wanneer ik terugdenk aan alle hilarische toestanden die zich deze voormiddag, minuut na minuut hebben voorgedaan.
De andere in overdrachtelijke zin, omdat ik me nog nauwelijks kan voorstellen dat er mij vandaag ook maar één ding zal lukken. 

Dus ook het publiceren van deze blog niet…
Ik doe nog precies één poging – wanneer die fout loopt, zet ik uit balorigheid de hoofdschakelaar van de elektriciteit uit voor vandaag en duik m'n sponde in… Morgen is er weer een dag.

Ben jij er klaar voor? Dan ik ook.
Hier gaan we!
Shooooooooooot!




En?!? Staat ie er? 
Ja?!? Dan is vast de nieuwe dag al begonnen!





° 0 °

8 opmerkingen:

  1. Helaas herkenbaar maar ook weer niet helaas want door het laten waardeer je het leven.
    Wat een onzin, of niet toch?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Geen idee timmerark, wat denk jij er zelf van?
      Dank voor het bezoekje.

      Verwijderen
  2. Reacties
    1. Daar is Murphy blijkbaar voor op de loop gegaan.
      Alles gaat weer naar wens momenteel =]

      Verwijderen
  3. de belangrijkste woorden in je verhaal die ik las en me daarom geen zorgen over jou maak
    'de slappe lach'
    geweldig!
    houden zo :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heerlijk om te lezen en mee te grijnzen. Gelukkig is het allemaal goed gekomen!
    Nog een ding: je hebt een bijzonder slimme kat :D

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zo is dat Marion, alles komt altijd goed aan het eind en als dat niet zo is, is dat het einde nog niet hè ...
      Maar de poes is slechts een voorbijgang(st)er hoor, één van de vijf die hier af en toe komen aanwaaien.

      ;-)

      Verwijderen

Lieve bezoeker,

Krabbel hier maar uw gedacht neer.
Ik kan altijd iets bijleren.

Alvast bedankt en nog een prettige dag gewenst.

- Dauw -